É salientable o déficit
democrático que ven caracterizando ao noso reitor e adláteres. Onte, no
Claustro do informe anual, quedou moi reflectido. Logo dunha intervención do
reitor Mato de la Iglesia
de case unha hora de tempo, na que amosou unha elocuencia digna dun párroco
rural, o voceiro de Nova Universidade, Xaime Cabeza, retrucoulle por non máis
de vinte minutos criticando o labor e a executoria do seu equipo no último ano.
Ao que, airado, respondeu que o informe anual non era “o debate do estado da
Nación”. Para logo amosar pouca capacidade de encaixe na resposta. Por
desgraza, a súa actitude provocou que o único comentario ao informe anual fose
o do voceiro de Nova Universidade.
Nova Universidade quere
lembrarlle á Comunidade Universitaria que o dereito fundamental á libertade de
expresión está na cerna do máis esencial do noso sistema de valores. E que o
dito dereito inclúe as expresións desabridas e que poidan molestar, como
expresa o noso Tribunal Constitucional. O único límite é que non abrangue o
dereito ao insulto. E quere lembrarlle, por outra banda, que o Claustro debería
de ser o órgano supremo da vida universitaria nunha institución democrática.
Mágoa que, logo de xuño do 2010, estos valores se lle esqueceran aos membros do
equipo de Goberno de Alternativa Universitaria.
Por suposto, Nova Universidade
seguerá a exercer o seu dereito á crítica construtiva. Lamenta o pouco espazo
de debate do claustro e a escandalosa diferenza dos tempos consumidos nas
exposicións do goberno –exposicións que ademáis evidenciaron a escasa
capacidade comunicativa que lles caracteriza- e o espazo que, nun ambiente de
pouco recoñecemento da liberdade de expresión, se lles deixa aos e ás
claustrais.
O monólogo do vicerreitor de
planificación verbo das liñas estratéxicas e orzamentarias, ademáis de
soporífero, resultou manifestamente sesgado. Outra vez, baixo o oropel de
grandes proxectos institucionais, quedan esquecidas as necesidades da maioría
da comunidade universitaria. Baixo a alegación de que o plan de finanzamento da
Xunta é bon para a Universidade de Vigo por favorecer a competitividade, se
negan as necesidades básicas para sermos competitivos…agás uns poucos,
herdeiros universais das vizosas colleitas de AU. Para eses poucos si que o
plan de finanzamento é esencialmente bon, como o son todas as políticas moi
pouco redistributivas.
Finalmente: ao día seguinte do
noso Claustro, o mesmo órgano da Universidade de Santiago votou en contra das liñas xerais dos seus presupostos. A diferenza
entre un órgano colexiado e o outro –o de Vigo e o de Santiago- pon de
manifestó que o da nosa Universidade irmá ten dereito a reprobar as liñas
xerais orzamentarias e nós non. A calidade democrática dunha entidade e da
outra queda perfectamente reflectida. É certo que a diferenza ten xustificación
nas comperenzas que os Estatutos dunha e doutra Universidad lles confiren aos
cadanséus claustros. Pero a literalidade da norma permitiría, con todo, unha
lectura máis democrática, na que o Claustro fora algo máis que un receptáculo
de información. A excelencia tamén vai na democracia, sr. reitor!
